Po trudach do gwiazd

Źródło Decyzje podejmujemy codziennie. Nawet nie zdajemy sobie z tego sprawy, jak często. – O której wstaniemy z łóżka, o której wyjdziemy do pracy, co będziemy jeść, co będziemy robić, czy przejdziemy na pomarańczowym świetle, a może nawet na czerwonym. Czy uśmiechniemy się do sąsiadki, czy może pokażemy focha, by zademonstrować nasze niezadowolenie z powodu hałasu, jaki dochodził z jej mieszkania późnym wieczorem.   Są to proste decyzje. W związku z tym zapadają one niemal automatycznie. Przez lata określiliśmy własne wartości, cele i schematy, na podstawie których decydujemy o tym, jak postąpimy. Większości ludziom przychodzą one łatwo. Bywają jednak i tacy, którym nawet te drobne decyzje sprawiają problem. Często wynika to z tego, że wcześniej ktoś inny decydował za nich lub po prostu nie mają oni odwagi w podejmowaniu decyzji, przez co podejmują je rzadko, odkładają na później, a co gorsze po jej podjęciu rozważają, czy była ona słuszna. Tymczasem nie ma co zastanawiać si

Maiami W związku z konkursem zgłosiła się do mnie w ostatniej chwili Maria. Do niej również trafi moja książka Perły rzucone przed damy . Maria do listu dołączyła kilka zdjęć. Ujrzałam na nich radosną, zadowoloną kobietę. Miło wspomina ona swoją pracę i faktycznie była chyba wszędzie. Jak sama pisze, z powodu wieku wkrótce będzie pewnie musiała zrezygnować z pracy. W pierwszej chwili zazdrościłam jej. Nawet nie wiem czego. Chyba najbardziej odwagi. Następnie pomyślałam, jak jej życie będzie wyglądało na starość. Życzę ci Mario, abyś miała z kim spędzić jesień swojego życia i abyś potrafiła odnaleźć się w nowej sytuacji. Maria pod koniec listu zastanawia się, czy czasami nie będzie jej ciężko żyć bez podopiecznych. Obawiam się, że słusznie. Żyła ona może i dobrym życiem (uśmiech nie schodzi jej z twarzy), ale jednak nie swoim. Obawiam się, że brakuje jej prawdziwych relacji z ludźmi. Takich prywatnych. Może poczuć się samotna i niepotrzebna. Skoro jednak ma powołanie do tego,